in fabric

• peter strickland beyefendinin izlediğim ilk filmi oldu. filmi izlemek istediğim filmler listeme koymuşum ve ne izleyeceğimi düşünürken random seciverdim. ilk baslarda bir parca huzursuz olup kapatmak, sonra izlemek istedim. cunku modum tam da giriş/gelisme/sonuc kalıplarında bir film izlemek uzerineydi. kapatırsam da yeni film secme girdabina düşeceğimi bildigimden, devam ettim. devam ederken de herhangi bir yere varma beklentimi sifirladim. iste o zaman keyif aldım filmden diyebilirim. film izlemeye oturduğumda, farklı mod ve beklentilerde oluyorum. bazen sadece akisa, görselliğe, müziğe vs birakiyorum kendimi. bazense hayatımda çözemediğim sorunlara inat, ille çözüme ulaşsın film istiyorum, ille bana bir sey versin ve ben o tatminle ayrılayım. bu film kesinlikle ikinci kategorideki bir film degil, bunu bilerek başlayın.
  
  --- spoiler ---
  
  film sanki mini bir dizi hissi oluşturdu bende. bölümlere ayirdi zihnim izlerken ve aralardaki bazı surreal sahneler sanki bölümler arası bütünlüğü sağlıyor gibiydi. filmin başrolündeki kirmizi elbise, gercek bir starring idi. müziklerle bezeli karakterlerin degisimleri, delirme levelinin her an yükselmesi, ilk bolumun kapanisiyla elbisenin mağazadaki yerini alması ve yeni kurbanını beklemesi, bu kez kurbanın bir erkek cikisi seyir zevkimi yükselten seylerdi.
  
  arada gözümüze sokulan bazı absurd sahneler bir cit fazla geldi. metalaşma uzerine bazı göndermeler tamam ama cansız manken ovalama sahnesinde bir anda gercege donusun, regl donemindeki vajina: ben ne alaka burda, der gibiydi.
  
  --- spoiler ---
  
  kesinlikle diger filmlerine de göz atacağım.