white noise

• bir noah baumbach filmi.
  
  roman uyarlamasıymış ben okumadım, hatta yazarı da romanı da ilk kez duydum. filme genel olarak chuck palahniuk içeriğinin daha sürreel bir biçimde aktarımı diyebilirim. filmde 3 ayrı bölüm var ve bu üç bölümün içeriği birbiriyle çok ilgisiz göründüğü için filmi, izlerken sevmek çok zor. aynı ailenin oynadığı üç farklı film gibi filmin bölümleri ama aslında derinde amerikan yaşam tarzının köklerini anlamak bakımından düşündğüğünüzde bağlantıları görebiliyorsunuz: ölüm korkusunu bertaraf etmek için liderlerin, rock starların peşinde çılgınca tüketen, felaketlere karşı korkunç bir iyimserlikle kurumlarına güvenen, bunalımlarından kaçmak için de antidepresanlara sığınan bir prozac toplumu. 2022'de gerek var mıydı bu filme? bence yoktu. 90'larda american beauty ve fight club ile biz bunları içselleştirmiştik. bu kadar takibi zor bir filmin sonunda da karşıma bu çıkınca, ister istemez yüzüm ekşiyor benim. adamın 1985'te yazdığında yeni ve çarpıcı bir konuyu 40 sene sonra çekip önüme koyarsanız, ben de hadi küflenmiş bu demeyeyim de, çok bayat bu derim.
  
  kötü değil, boş hiç değil ama çok geç.