one more kiss dear

• bu şarkı bana hep amelie'nin soundtrackindeki guilty'yi hatırlatır, guilty de bunu. çünkü her ikisi de söz konusu filmde gerektiği için güncel müzisyenin çok eski, taş plak zamanlarını çağrıştıracak soundu yakalamaya çalıştığı ve uygun bir beste, uygun bir solist ve biraz plak cızırtısıyla başarıya ulaştığı parçalar.
  
  aynı zamanda her ikisi de filmde belli belirsiz, kendini farkettirmeden çalıp geçerler. amelie'nin cafesinde guilty'yi biraz daha iyi duyabiliriz belki, çünkü sahnede gerçekleşen olaya daha doğrudan bir göndermedir (amelie'nin nino'yu kafeye çağırıp geldiğinde konuşamadığı sahne) ama blade runner'da one more kiss dear'ı duymak ya da neresinde duyduğunu hatırlamak için filmi birkaç kez izlemiş olmak, hayranı olmak falan gerekir. çünkü alakasız bir sokakta, deckard'ın içki aldığı dükkanda çalar ve bryant ile şu meşhur açık mavi gözlü amca (ki kendisi bildiğiniz bill adama olur) gelip deckard'la konuştuğu sırada da devam eder. işte böyle küçük bir sahnede böyle kısık sesle çalması için -ama bence daha çok zevk için- bu parça bestelenmiş gibi görünüyor.
  
  bu iki parçanın da çok benzediği orjinal bir parça için: fred astaire - cheek to cheek