ermenistan

• bundan sonra agziyla kus tutsa dahi onyargiyla yaklasacagim vatanadaslara sahip bir ulkedir.
  
  yol boyunca gayet guzel muhabbet ettigimiz, dunya sorunlarini konustugumuz yolculuk arkadasimin dublin'e iner inmez transfer ucaginin iptal oldugunu monitorlerden ogrendik. sansina ikame ucak bir sonraki sabah 5.30'da kalkacak sekilde planlanmis. yani nerden baksan 8 saatlik bir bekleme var. hava yollari otel, transfer falan ayarladi diyene kadar zaten ucus saati gelecek ki henuz yolcu haklarinin ne oldugunu dahi bilmiyoruz. dedim sen bize gel, guzelce uyu, sabah soz seni ellerimle geri getiririm. gozlerinin ici guldu, duygulandi serefsizim. neyse bunu guzelce eve getirdim, yemek yedirdim, gozu onunde kalacagi odadaki yatagin nevresimini degistirdim, dus almak isterse diye sicak suyu nasil kullanacagani anlattim falan... misafir oldugundan belki cekinir diye istemese dahi herseyi ayagina seriyorum. neyse asagi kata indik ve alexa'nin ekraninda cogu turkce olan son dinledigim sarkilar gecmeye basladi.
  
  misafir: bu ne boyle?
  ben: dinledigim sarkilar rastgele geciyor. turk'um, onun icin genelde turkce. ( o ana kadar ikimizde birbirimize nereli oldugumuzu sormadik cunku gerek yok)
  m: hmmm, bende ermeni asilliyim.turkleri pek sevmem ama...(surati dustu)
  b: tamam.burada yuz yillik sorunlari tartismamizin luzumu yok ( gayet samimi bir ifadeyle)
  m: hadi ben yatayim artik gec oldu.
  
  sabah erkenden kalktik ve soz verdigim gibi ellerimle havaalanina biraktim. 45 dakikalik yol, taksi tutsa 120 eur. birbirimize telefon ve instagram bilgilerimizi verdik, iyi ucuslar diledim ve guzelce vedalastik. aksam bir baktim whatsapp'tan da ınstagram'dan da beni engellemis. ulan bu nasil 100 yillik bir kindir ki sana evini acmis, yardimci olmus bir insana bunu yapiyorsun. ırlandali olsam ilelebet minnettar kalacagin, belki sagda solda misafirperverliginden bahsedecegin sahis ne ara engellenebilir kisi sinifina girdi.
  bu ulkeyle ve vatandaslariyla yasadigim tek hikayem de bu sekildedir.