akıl çağı

• mathieu yalnızdı. yüksek sesle" allah kahretsin!" dedi. 15 dakika bile dayanamadılar, dedirtmeyeceğim size, dedirtmeyeceğim!" parmaklığın önünde durdu, ayakta ateş etmeye koyuldu. bu, dev bir öç almaydı artık. her patlama bir eski, uzak utancın intikamıydı. parasına el süremediğim lola'ya ateş! yüzüstü bıraktığım marcelle'e ateş! bir el ateş, öpmek istemediğim, öpemediğim odette'e! bu yazamadığım, yazmaya cesaret edemediğim bütün kitaplar için, bu, kendime yasak ettiğim, gidemediğim tüm yolculuklar için, bu nefret etmek arzusuyla kıvrandığım ama anlamaya çabaladığım bütün insanlar için, hepsi, herkes için! ateş ediyordu ve yasalar havada uçuyordu, insanları sevdiğin gibi seveceksin, geber orospu çocuğu! asla öldürmeyeceksin, geber bok soyu bok! insanoğluna, erdeme, dünyaya ateş: özgürlük korkutmak tır. belediye alev alev yanıyordu, beyni alev alev yanıyordu. kurşunlar vızıldıyordu, hava kadar özgür, dünya havaya uçacak benimle birlikte. ateş etti, saate baktı: 14 dakika 30 saniye dünyadan 30 saniyelik bir kısacık süreden öte bir isteği yoktu artık 30 saniye. şu kiliseye doğru koşan güzel mağrur subaya ateş etmesine yetecek 30 saniye; güzel mağrur subaya ateş etti, yeryüzündeki bütün güzelliklere, sokağa çiçeklere, bahçelere, sevdiği, sevmiş olduğu her şeye. güzellik hayasız bir sıçramayla uçtu. ateş etti: tertemizdi şimdi, tertemizdi, tanrı kadar güçlüydü, özgürdü. 15 dakika.