ran

• bu bir film degil, sinemada en ust nokta ama sanki film degil. kanli canli bir destanin icinde kaybolmus gibi suruklenerek izliyorsunuz. cok gercek ama bir o kadar da masalsi goruntuler, tiyatroyla film arasi bir noktada duran oyunculuklar ve opera makyajlari da isin icine girince film izliyordan ziyade bir efsaneye dokunuyor hissi verdi bana ran.
  
  her hangi bir noktasinda screen capture yapip, print edip gonul rahatligiyla duvara asabileceginiz kadar guzel cekilmis ama acik ara en muhtesem sahnesi:
  
  --- spoiler ---
  
  hidetora'nin yanan kaleden cikmasi ve merdivenlerden inerken askerlerin iki yana acilmasi. askerlerin sari ve kirmizi renkleri alevlerin altinda olaganustu bir goruntu olusturuyor ve dagilmis bir hidetora, kusagindan sarkan bir kilicla hic bir seyin farkinda olmadan bos gozlerle agir agir yuruyor.
  
  --- spoiler ---
  
  yalniz 39 derece atesle izleyip uzerine uyumamak lazimmis, insan acaip acaip ruyalar goruyor.