pesüs

• içinde yağ yakılan, kaba yapılı toprak kandil anlamına gelen farsça sözcük.
  
  edip cansever'in sonrası kalır kitabında yer alan, insanı yüreğinin taa orta yerinden vuran şiiri.
  
  bir kaç dizesini de ben eklemeden edemeyeceğim:
  ".......
  ben denizin kumları üzerinde durdum
  ben, diyorum, demek oluyor ki bir anlamım var benim de
  değişen bir şey olarak ve değiştiren
  bir anlamım var
  peki öyleyse neden hep başkaları tanımladı beni şimdiye kadar
  neden
  gerçi sessiz ve ünü olmayan bir yaratıktım, biliyorum
  ve onlar güçlüydüler, biliyorum
  ne zaman biraz öfkelenmeye kalksam, bu bile
  onların istediği bir öfke oluyordu ki
  sonra ben susuyordum
  ama bir suçluluk da duyuyordum ki, bu da bir başkaca
  düşmanımdı benim
  ben neydim.
  
  ıı
  
  hiçbir şeyin hiçbir şeyliği gibi bir şeydim. bir ara
  hiç kimselerin tutmadığı oyunlara giderdim
  tiyatrolar ki benim en sevdiğim boşluklarımdır. maun tabutumda
  her yerleri çok süslenmiş ölüler gibiyimdir ki
  bir kurdelenin ya da gümüşten bir haçın altında sanki
  geri çekilmiş yüzümle, geri çekilmişliğe dargın yüzümle
  bir çelişki gibi ölümsüz
  yaşamakta olurdum.
  ......."