the last house on the left

• gerilim filminden beklenen şeyi anlamış değilim herhalde ortada devasa bir bilmece falan olmazsa cube tarzı bir kurgu taşımazsa gerilim filmi olmuyormuş gibi düşünenler var. gerilim filminin amacı germektir, nasıl ve ne şekilde olduğu yönetmenin takdirindedir. ister sadistliği ister zekayı isterse de bilinmezliği konu alabilir gerilim filmi konu olarak. ben açıkçası katil kim tipinde bu mu ay yoksa o mu diye filmin yarısı boyunca tahmin yürüterek izlemeyi sevenlerden değilim. her şey açık seçik ortadayken yüzümü buruşturabiliyorsa geriyordur film. (bkz: saw) işte bu filmde de bunu gördüm, aslında kısmen funny games'e benzetmiştim ya da the devil's rejects'i de andırıyordu bazı yerler ama yine de izlenmişlik var gibi hissetmedim ve yumruklarımı sıka sıka filmin sonunu getirdim. tek sinirime dokunan nokta adamlar bam güm darbe yiyorlar bana mısın demiyorlar zınk ayaklanıveriyorlar hatta. bunu da bir wes craven filmi olmasına yoruyorum tabi malum çığlık serisinde de görmüştük acı eşiğinin sürreal bir şekilde aşırı yüksek olma durumunu. bu ufak detay dışında filmde özellikle beğendiğim yerler;
  
  --- spoiler ---
  
  krug ailenin saldırısından sonra kendileri çok sakin ve nezih yaşayan insanlarmış gibi şokta bir vaziyette bağırır.
  
  ''who are you crazy fucks?''
  
  bir de şimdi tam hatırlamamakla birlikte mari'nin tecavüzden sonra kendi kendine konuşur halde ''i'm a swimmer, i can do this'' gibi bir şeyler söyleyip göle koşup yüzücülüğünün hakkını verdiği sahne iyiydi.
  
  --- spoiler ---
  
  son bir şey; filmin neresinde çaldığını bilmiyorum galiba sonuydu ama fragmanda çaldığına emin olduğum şarkı bana filmi merak ettirip izletmiştir. şarkı guns n roses'ın sweet child o'mine şarkısının taken by trees tarafından coverlanmış halidir.