sedotta e abbandonata

• komedi ve trajedi arasında çok ince bir çizginin olduğu, kimi zaman ise çizginin kaybolduğu bir pietro germi başyapıtı. 60'lardaki sicilya'nın günümüz anadolu'sunun kimi yerlerinden hiç de farklı olmadığını iki saat süren bu eğlenceli yapıt gözler önüne seriyor. baldıza sarkma, kız kaçırma, namus için evlendirme, namus temizlemek için öldürme vb. ne ararsanız var. hatta belki alakasız olacak ama iki ailenin yargıç huzurunda ifade verdiği bölüm direk gırgıriye serisini getirdi aklıma. böyle yazınca kulağa çok şamata bir filmmiş gibi gelse de, agnese'in ^* dramı sarmıştır aslında filmin dört bir yanını. agnese rolündeki genç stefania sandrelli konuşmasa, o asık suratıyla öyle dursa bile çok şey anlatır ve derinden etkiler izleyeni. ancak filme "olmuş bu" dedirten performans agnese değil, babası vincenzo'nunkidir kesinlikle. malum olayın farkına vardıktan sonra ailesinin namusunu kurtarmak(!) için elinden ne gelirse -hayatı pahasına- yapmıştır bu adam. zaten film altın palmiyeyi kaçırsa da, vincenzo rolünde döktüren saro urzì en iyi aktör ödülünü kapmıştır cannes film festivalinde. hicvin ve ironinin en güzel örneklerinin verildiği bu enfes film mutlaka bir yerlerden bulunup izlenmeli, gülerken düşünmeli...
  
  --- spoiler ---
  belki de filmin kırılma anında agnese, yargıcın "bu adamla evlenmek istiyor musun?" sorusuna öyle bir "evet!" diyor ki herhalde bundan daha etkili bir şekilde "hayır!" denemezdi. ayrıca o "birlikte olma" olayının peppino tarafından öyle çarpıtılmış bir şekilde anlatılışı var ki, o sekanstan kimler yararlanmadı kimler? yine peppino'nun bizzat kendisinin ırzına geçtiği agnese ile artık bakire olmadığı için evlenmek istememesi de en dev ironilerden birini oluşturuyor. unutmadan bir de agnese'in ara ara çıkarıp baktığı bir peppino vesikalığı var ki evlere şenlik.
  --- spoiler ---
  
  alakalı olarak (bkz: divorzio all'italiana)