filizkıran fırtınası

• filizkiran firtinasi
  
  gün doğmadan başladı filizkıran fırtınası
  evler yemen türküsü
  sokaklar seferberlik
  öyle bir gariplik ki
  öyle bir tedirginlik
  yaz başında güz sonrası
  
  ayvalar çiçekteydi
  güller daha tomurcuk
  açıl demişti güneş
  açılmıştı kıraçta kış elmaları
  çözül demişti güneş
  çözülmüştü yılanlar karanlık odalarında
  dallarda yuvalar tüy kokuyordu
  düğünçiçekleri şenlikli
  
  gün doğmadan başladı filizkıran fırtınası
  ne dal kaldı ne tomurcuk
  yerden yere çaldı otları ağaçları
  insan yüzlü bir korkuluk
  üşüdüm dünyalarca
  baskın yemiş bir kent gibi üşüdüm
  sergen etti filizleri sapsarı bir karanlık
  bahardan kışa düştüm
  
  acılı günler gördüm
  sığdıramam bir tek günü bir koca yıla
  geceler geçirdim yoz kentlerin bulvarlarında
  nice baharları kışlara gömdüm
  uzak düştüm yelinden yelvesinden acılı yurdun
  uzak düştüm umudundan mutundan
  yomundan uzak düştüm
  bunaltının böylesini görmedim
  
  severim fırtınanın her türlüsünü
  ormanlar uğultulu sular dalgalı
  severim filizkıran fırtınası'nı
  kırıp kanatmıyorsa sevincin türküsünü
  nerde benim baharım
  dalım yaprağım nerde
  gece çökmüş üstüne kerpiçsel yalnızlığın
  sanki kaplan pençesinde bir manda böğürtüsü
  ne kuş kalmış ne çiçek
  ne kırmızı ne yeşil
  sapsarı karanlıkta yerler bahar ölüsü