letters from iwo jima

• film boyunca "çaresiz" japon askerleri anlatılır durur ve sanki amerikan askeri iwo jima'da savaştığı her cephede başarılı olmuş gibi gösterilir;
  
  oysa iwo jima amerikalıların ağır kayıplar verdiği, japon kayıplarının iki katı kadar olduğu bir cepheydi. japonlar onca yokluğa rağmen o kadar da çaresiz durumda değillerdi. film "kahramanlık" "şehadet" vs. ekseninde gidiyor gibi duruyor ama filme dair tek gördüğümüz sürekli emirlere karşı gelen japon subaylar, teslim olmaktan bahseden japon askerler, mağaralarda saklanıp, solucan yemeler...
  
  savaş psikolojisini irdelemesi güzel elbette, fakat flags of our fathers'da vurgulanan kahramanlık temalarının, iwo jima'da da vurgulanıyormuş gibi yapılıp (sağ gösterip sol çakılıp) "ya şimdi hacı savaş ortamında her asker korkar, japon askeri de korktu" şeklinde korkuya tırnak açarsan, ben açıkçası iyi niyetten şüphe ederim.
  
  filmde japon subaylar (amerika'da yetişenler hariç) mütemadi şekilde kötü yansıtılmış, gaddar veya itaatsiz olarak gösterilmiş. japon askerleri de onların yanlış kararları yüzünden ölen (fakat ölmek istemeyen) kişiler olarak resmedilmiş. psikoloji filmi ama savaş psikolojisi değil. düşmanlık psikolojisi...