dentur avrasya

• aslında hep olan, ama ramazan'da perdelerin arkasından kafasını uzatıp "böööööö" diyen mahalle baskısını ve islamcı faşizmi binlerce perdelik oyunla sergileyen firmamsı.
  
  alelacele bir müvekkilin işi için ataşehir'e fırlamışken bugün, şans eseri karşı tarafın avukatına telefonla ulaşıp onun da efendiliği sayesinde işi halledip, kendimi motor iskelesinde buldum. ve tam geldiğim sırada kalkmak üzere hazırlanan motora kendimi zar zor attım. o da ne? deliler gibi susamışım, normalde büfenin olduğu kısıma kendimi atınca bir de ne göreyim?
  
  kelimenin tek anlamıyla hiçbir şey , tek bir insan bile yok orada. bomboş. kendinizi rusya'nın bozkır steplerinde bundan 68-69 yıl önce ufku bile göremeyen naziler yerine koyun. onların morali nasıl bozulmuşsa benimki bir o kadar bozulmuş. ama aramızda bir fark var:
  onlar faşist ve işgalci, bense sade bir vatandaşım ve su içmek istiyorum. ama bu hakkım elimden alınmıyor, zira elde olan şey elden geri alınır. buz gibi bir soğuklukla bu hak bana verilmiyor bile.
  
  yıllardır dindar insanlara karşı onların bana göstermediği saygıyı gösterdim. ama bugünden sonra yeter. mesele o an su içip,içememek değil; mesele yaklaşım, zihniyet, çoğunlukçuluk. şimdi madem onlar çoğunlukçu, ben de çoğulcuyum. buradan kendilerine ve onlar gibi düşünen bütün din sevdalılarına sesleniyorum:
  
  sonuna kadar ateist bir varlığım. allah/tanrı kavramına hiçbir zaman inanmadım ve inanmamak için çok geçerli sebeplerim mevcut. buyrun buradan yakın, çünkü asla mücadele etmekten vazgeçmeyeceğim.
  
  yettiniz artık.