kinatay

• spoiler içerir:
  
  film tam anlamıyla 2 saatlik bi işkenceydi. istanbul trafiğinden kaçmak için okul-ev arasını binbir çeşit yolla kateden bi insan olarak, filmin minibüs sahnesinde buhran üstüne buhran geçirdim. 1 saat boyunca saçma sapan bi müzik eşliğinde peping adlı karakterin hissettiklerine bizzat ortak oldum(aslında bu açıdan bakınca filmle bütünleşmişim gibi hissettim ama karakterle aynı ruh haline bürünmüş olmamın sebebi içinde bulunduğum durumdan sıkılmış olmamdı) zaman geçmek bilmedi, diğer 1 saat boyunca da madonna'nın parçalanma sahnesinde kusmamak için derin derin nefesler aldım. hayattan soğudum resmen izlerken, kanım çekildi.çıkınca da geçtim yemek yemeyi su içmeye mecalim kalmamıştı, aç aç uyudum mide bulantısı eşliğinde.ayrıca filme 6 kişi gitmiştik ve birimiz dahi en ufak bi memnuniyetle ayrılmadık salondan.bir daha da gitmem festivale dedirtmiş film oldu kendisi, başarısı takdire şayan gerçekten (abartan insan modeli)
  
  spoiler bitti...ben de bittim be sözlük tekrar hatırlayınca filmi