harry potter and the chamber of secrets

• doğruya doğruysa, tıpkı birinci film gibi zevkli izlediğim, beklentilerimi boşa çıkarmayan bir film oldu. harry'de de sesinin hafif kartlaşması haricinde emin olunuz ki fazla bir değişiklik yok. yani henüz bıyıklar bile terlememiş, boy bile atmamış doğru dürüst. filmde en etkilendiğim sahneler, ron'un anasının bağırdığı sahneler oldu ki; vaktiyle beni dövmediği için hala yakınan belkıs hanım ı^* tutup filme götürme ve sapkın çocuk eğitiminin ille de terlikle olması gerekmediğini, şu yaşımda bile balkondan çocuğuna bağrınan analar bana bağırıyormuş gibi gelmesi vesaire bir yana film izlerken bile çocuğuna bağıran bir ana gördüğümde hala yüreğimin hop hop hoplayabildiğini göstermek istedim. ron filmde yaramazlık üstüne yaramazlık yaptıkça "ahan da geliyor baykuşun ağzında mektup" diye ödüm bokuna karıştı, onlar karıştırdıkça ortalığı ben suçlu hissettim. hala yaramazlık yapabiliyor olmam arsız olduğumu göstermez, o başka.