veronica guerin

• ben dün akşam televizyonda izledim bu fimi, tnt sağolsun. müziklerine bittim. kadının ölüm sahnesinde çalan ve küçük bir çocuğun seslendirdiği şarkı, zaten dağıtıyor. arada sinead o'connor ürpertiyor. kelt müziklerini sevenler soundtrack'ini edinmeli. ama asıl herkes bu filmi izlemeli.
  
  film bittiğinde ise ağladım, kedilerin patilerini silecek gibi çalıştıracak kadar. çok acayip oldum kadının kendini bir amaca adayışı, cesareti ve ne yazık ki korkulan sonu karşısında. cate blanchett oldum olası sevdiğim bir oyuncudur, gayet de başarılıydı yine. ama asıl vurucu olan konunun kurgu değil, gerçek olmasıydı. böyle bir kadın bu şekilde yaşadı ve öldü.
  
  veronica adlı gazetecinin gerçekten var olması, kısacık bir süre (38 yıl) bu dünyada nefes alıp vermesi, cesaret ve inatla uyuşturucu baronlarını cezalandırmak isterken de hayatından olması, bazen korksa da dimdik ayakta durup yeniden karşılarına çıkması, "haber kaynaklarımı korkutup işimi engelliyor" diye koruma kabul etmemesi... "vaay!" dedirtti. hala böyle insanlar, bu tür gazeteciler var mı? bu kadın bir holywood kahramanı değil, gerçekti. bacağından vuruldu, feci halde dövüldü, tehdit edildi ama sokaklarda uyuşturucu kullanan çocukları düşünerek yılmadı, sonuna kadar bile bile gitti. o çocukların ölmemesi için küçük oğlundan ayrılmayı göze aldı.
  
  ölümünden sonra uyuşturucuya tepki çığ gibi büyüdü, o korkak cılız sesler güçlenip çığlığa dönüştü, irlanda uyuşturucu tacirlerinin çoğu cezalandırıldı, yasalar gözden geçirildi ve dublin'de suç oranı azaldı. bu bile o'nu azize mertebesine çıkartmaz mı? "kahraman" sözünün içinin boşaltıldığı bir zamanda hele...