uykuda sıçramak

• ali sami yen stadı'nda üzerimde 9 numaralı parçalı sarı kırmızı formayla maçın başlamasını beklemekteyim.. hakemin düdüğünü duyuyorum ve santrayı yapıyorum.. gerçekten zorlu bir maç, rakip defans bir an olsun peşimden ayrılmıyor.. yaklaşık 5 dakika boyunca sürekli kurtulmaya çalışıyorum.. birdenbire bir boşluk görüyorum, oraya doğru müthiş bir koşu çıkarıyorum.. orta sahadan da beklediğim topu alıyorum.. seyirciler benim için çıldırıyor adeta, sesler yükseliyor, herkes ayağa fırlıyor, rakibim 2 metre gerimde.. ceza sahasından 5 metre kadar uzaktayım, gole engel olarak sadece kalecinin var olduğunu sanıyorum.. şut çekmek için içim içimi yiyor, ancak doğru zamanı soğukkanlılıkla bekliyorum.. içimden diyorum ki "bu top gol olacak!!"..
  
  3 adım daha atıyorum, artık yayın içerisindeyim.. ancak o da ne, rakibim bana yetişmiş, ensemde soluğunu hissediyorum.. sonra birden ayağıma çarpan bir şey hissediyorum, anlıyorum ki çelme takmış şerefsiz.. düşerken gözlerimi kapıyorum, duyduğum tek şey ise seyircilerin uğultusu..
  
  fakat bu uğultu bir anda kesiliyor, ışıkların gittiğini kapalı gözkapakları ardından duyumsuyorum.. "ne oluyor lan!" diye düşünürken gözlerimi aralıyorum, ki hakemi göreyim.. ama gördüğüm tek şey sarı boyalı bir duvar.. evet, odamda yatıyorum, ali sami yen'in yeşil çimlerinde değil..
  
  böyle de şerefsizdir uyuyorken düşüyormuş hissine kapılıp uyanmak, adamla dalga geçer adeta.. ulan bırak da bi gol atalım bari be!!