duvar

• enfes bir yılmaz güney filmi. realizmin anasını sikmiştir, o kadar gerçektir. (anasını sikmek, burada filme gönderme)
  
  tuncel kurtiz'in o sıralar -emin değilim, sanırım- isveç'te başka bir film için anlaşmış olduğu, fakat yılmaz güney'in film çekeceğini duyunca "arkadaşımın bana ihtiyacı var, alın tazminatınızı, hadi ben kaçar" vari bir açıklamayla koştur koştur fransa'ya yetiştiği filmdir. hatta tuncel kurtiz'in bir belgeselde, kendi yaptığı açıklamaya göre, yılmaz güney, tuncel kurtiz'i sorunca etrafındakiler "bir film çekecekmiş bu aralar, anlaşmış" derler. yılmaz güney de "verin hürriyet gazetesine bir ilan, ihtiyar görür gelir" der. tuncel kurtiz bunu anlatırken gözleri dolar, "böyle demiş benim için şekerim" gibisinden bir şeyler de söyler gözleri dolarak.
  
  filmde tuncel kurtiz ve ayşe emel mesci dışında profesyonel oyuncu bulunmamaktadır. zira diğer oyuncuların (başta çocukların) yer yer amatörce davranışlarından bu durum rahatlıkla sezilmektedir. fakat film o kadar gerçek, o kadar başarılı bir kurguya sahiptir ki, bu çocukların oynarkenlerki amatörlüğü film için kötü müdür, yoksa iyi bir şey midir karar veremezsiniz.
  
  nitekim yılmaz güney bu filmiyle çağının çok çok ötesinde bir film çekmiştir. filmin kamera arkası görüntülerini izleme şansınız olursa (youtube'da vardı da linkini hatırlayamıyorum) yılmaz güney'in çocuklara davranışı, saçlarından öpüşü, onlarla beraber şarkılar söyleyişi; bir senarist ve yönetmenden çok daha fazlası olduğunu gösterir.