half asleep in frog pajamas

• "- ya parasal ya da ruhsal durumundan ötürü...çoğu kişide biraz, geleceğe güvensizlik eğilimi vardır...sen hiç güvensizlik yaşamadın mı?
  - güvensizlik mi? ben mi? sürekli olarak. her günün, uyanık olduğum her anında, ve belki uyurken bile. bu dünyada güvenlik diye birşey yoktur sevgilim ve bu gerçeği ne kadar erken kabul edersen o kadar iyi. güvenlik için çabalayan insan asla özgür olamaz. güvenliği bulduğuna inanan kişi asla cennete varamaz. güvenli sandığı yer, aslında araftır...bekleme odasıdır, lobidir. o kişi sadece yanlış librettoyu izlemekle kalmaz, şovu seyredemeyeceği bir lobiye de takılıp kalır.
  - ...ya şov boktan bir şeyse?
  - ...bu şov uyduruk bir şey olsa bile, lobide beklemekten iyidir. bu konuda kendi kararını kendin verirsin en azından. ama ilk önce, seyirci koltuğunu istemen ve şovu seyretmen gerek.
  - herkes birşeyleri bekliyor.
  - evet ve herkes şovdan vazgeçmek zorunda kalıyor. bu da onları deli ediyor...hangisi daha kötü, bir çıbanı neşterle yardırmak mı, yoksa saatlerce doktorun bekleme salonunda oturmak, formlar doldurmak, eskimiş magazin dergilerini karıştırmak mı; aksırıp öksürenler sana vahşi mikrobik yaratıkları püskürtür, bebekler feryat eder, kötü talih hikayeleri maç biletleri gibi değiş tokuş edilirken. muayene odasında olup da, çıbanın aslında bir kanser olduğunu öğrenmek bile, hayatını bekleme salonunda, plastik örtülü mobilyalara oturmuş mutsuzlarla birlikte bekleyerek geçirmekten iyidir. araf, cennetten kötü değildir yalnızca, cehennemden de kötüdür."