bela okumak

• ah eden eğer içten bir şekilde, höykürürcesine etmişse o ah tutar ve hedef alınan kimse, onun ağzı götüne döner. ha, bu olay kimi zaman manevi kimi zaman ise maddi olur, orası ayrı. nüans farkı da biyebiliriz bunun için.
  
  bundan 10-12 yıl kadar önce ben şahsen tecrübe ettim bunu. istemeden oldu gerçi ama, oldu işte. sevgilimle ayrılık rüzgarlarının hedefi olduğumuz dönemlerdi. daha doğrusu o ayrılık rüzgarları meğer bir kasırgaymış, herkesi yerle bir etmiş. sonradan öğrendik.
  
  neyse işte...
  
  evde biralarımla güzel güzel ayrılık acısını yaşamaya niyetlenirken telefonum acı acı çaldı(bu tasviri kullanmak için hep özenmişimdir). arayan yakın arkadaşlarımdan biriydi, o da ayrılmış kız arkadaşından;
  
  "birlikte içelim olm" dedi direkt "çok kötüyüm!"
  
  "ulan bi hal hatır sor önce amcık!" diyecektim ama demedim. acısına tuz basmak istemedim. kabul ettim teklifini. gelip aldı arabayla.
  
  lan daha bismillah, arabaya yeni bindik 2 arkadaş daha aradı. onlar da aynı durumdaymış. sanki kıran girdi amına koyim sevgililerin köküne. patır patır dökülüyor millet. onları da aldık. muhabbet edeceğiz madem, şu da gelsin bu da gelsin derken 2 araba adam olduk. ayin yapacağız sanki.
  
  şehri tepeden gören bir yere çıktık. sadece biz olalım ortamda diye düşündük zira. ortama bir baktım ağlayan ağlayana. koca koca adamlar,
  
  "nasıl yaptın bunu allahsız!"
  
  "iki senemi verdim be sana!"
  
  "arasam açar mı acaba lan?" diye diye ağlıyor...
  
  hepsi de eski sevgilisinin nikahına çağrılmış ümit besen kıvamına gelmiş, gözyaşları sel oluyor ortamda.
  
  zor dayanıyorum ama allahtan ben metanetli davranıyorum. acımı içime gömdüm, gözyaşlarımı da yüreğime. ortamda benim dışımda ağlamayan, ağlamadığı gibi ayrılık acısı çeken arkadaşlarıyla taşak geçen biri daha vardı; tolga. tolga 1.90 boyunda, 22 yaşında, esmer, atletik bir vücuda sah... pardon!
  
  her neyse... bu tolga'ın özel hayatında hiçbir problemi yokmuş meğer. biz geliyoruz diye gelmiş o da. ha, durum böyleyken adam gibi davransa, saygı duysa millete sorun değil ama taşak geçiyor pezevenk.
  
  "kız için ağlanmaz olm!", "yakışıklı adamlarsınız lan, başkasını bulursunuz!", "size kız mı yok eheheh" tarzı, kıyrıtık iyi arkadaş cümlelerini combo halinde savuruyor. bir yerden sonra dayanamadık tabi. diğer tüm garibanların adına sözü ben aldım ve ellerimi semaya kaldırarak;
  
  "allahım! sen büyüksün, sen yaradansın yarabbim. senin ol dediğin olur, duaları geri çevirmezsin. şu halimle sana yalvarıyorum yarabbim; şu şerefsiz, sevgilisiyle mutluluk yüzü göremesin, bizim düştüğümüz duruma düşsün de anlasın halimizi. ver şunun belasını!"
  
  diyerek ver ettim bedduayı. ama nasıl samimiyim. öys'ye girmeden önce ettiğim dualarda bile böyle samimi davranmamıştım. sen düşün işte...
  
  aradan yarım saat ya geçti ya geçmedi, bu ibnenin telefonu çaldı. tabi o yarım saatlik dilimde yavşaklığına tüm hızıyla devam etmişti amcık. ortamdan biraz uzaklaştı telefonda konuşmak için fakat biz az çok duyabiliyoruz yine de konuştuklarını.
  
  "aşkımmm! napalım işte hayatım, öyle içiyoruz. tamam aşkım dinliyorum... ne?! ne diyosun ya?! niye yürümüyormuş?! konuşup halletmedik mi zaten biz o sorunları? sen bilirsin anasını satayım, çocuk muyuz ya artık? ayrılmak istiyorsan ayrılalım amına koyim! sen de iyi bak kendine"
  
  telefonu elinde sik gibi kaldı, bize bakakaldı öylece. şoka girdi ibne. ki zaten normal olan da bu. ağzında alkolle beddua eden adamın hışmına uğradı, nasıl girmesin şoka? bir süre öyle bokunu yemiş karga gibi bakındıktan sonra geldi yanımıza;
  
  "ayrıldık lan! yürümüyor artık diyor ya. napcam olm ben onsuz. çok seviyorum aslında lan ben!" diyerek zılgıt atmaya başladı. az önce yavşaklaşan, arkadaşlarıyla taşak geçen adamdan eser kalmadı.
  
  "bira verin lan bir tane! sikicem ben böyle kaderi!" diye bu defa o sıralamaya başladı cümleleri...
  
  uzatmayım. velhasıl; bu işin ciddi tarafları da var. siz, siz olun, ah etmeyin. kaza bela tutar, sorumlusu siz olursunuz, üzülürsünüz! dertli adamın ahı tutar. demedi demeyin.