always san-chome no yuhi

• sımsıcak, bazen kocamanca sırıtmanıza bazende gözyaşlarınız ile mücadele etmenize sebep olacak japon filmi. adeta bizdeki o neşeli günler filmlerinin samimiyetini hissettim seyrederken.
  
  ikinci cihan harbi sonrası kendini toplamaya çalışan, büyüyen ve fedakarlık eden bir japonya (tokyo) tablosu izliyoruz filmde. taşradan büyük şehre çalışmaya gelen, büyük hayallere sahip kızımız kendisine bir oto tamircide iş bulur ve onlarla yaşamaya başlar. aynı sokakta bakkal işleten başarısız çocuk öyküleri yazarıyla, annesi tarafından terkedilen hayalgücü sınır tanımaz junnosuke ile, doktor ile, suzuki san ve ailesiyle tertemiz bir mahalle hikayesi. hayatı tırmalayan insanlar ve hayatı tırmalayan bir ülke ne kadar da tanıdıktır aslında bize. izlerken insan ister istemez benzer yollardan geçmemize rağmen türkiye neden aynı terminale ulaşamamış diye sormadan edemiyor.
  
  uzakdoğu sineması kimi zaman abartılı, kimi zaman aşırı ağır ve sembolik ögeleri, kimi zaman ise şiddet ve cinselliği kullanış biçimi sebebiyle beyinleri yıllardır hollywood sinemasının şifrelerine göre şekillendirilmiş ortalama seyirciye her zaman hitap etmez. bu filmde elbette japon sinemasının kendine has yapısı mevcut ama daha herkese hitap eder düzeyde olmuş diyebilirim. o sebeple ister çoluk çocuk maaile, ister sevdiceğinizle geçin karşısına ve muhakkak izleyin bu uzak diyarların bize yakın filmini.
  
  not: yönetmenin filmografisinde post production olarak serinin üçüncü filminin de yolda olduğu bilgisi mevcut. merakla beklemedeyiz.