flipped

• spolierımsı
  
  "insan karakteri erken yaşta şekillenir ve ben senin geri dönemeyecek kadar çok açıldığını görmek istemiyorum, evlat" diye nasihat verebilecek sessiz ama bilge bir dedeye sahip film."o dededen bizim eve de lazım" dedirtiyor.
  
  film tam bir kendini iyi hisset filmi.. ve aslında "çocukluk aşkı" anlatsa da; insan, hayatı boyunca her ilişkisinde yaşıyor: "ben ne dedim, o ne anladı; ben ne yaptım, onu nasıl etkiledi" bağlamını.
  ağaç metaforu benim çok hoşuma gitti. özellikle ağacın her yükseklikteki dalı, parçayı temsil ederken; juli baker'ın parça parça ilerleyip ağaçta; bütünü yani "manzarayı" keşfettiği sahne..
  ve gerçekten insanların sahip olduğu parçalara bakarken tek tek değerlendirmek, oluşan bütüne vereceğimiz anlamın niceliğini çok etkiliyor demek isteyen ve baştan sona bunu anlatan bir film.