darbareye eli

• sayın ferhadi teen slasher çekseydi bu kadar germezdi beni. gerim gerim gerildim. ezildim büzüldüm heyecanlandım hopladım dondum koştum yüzdüm üzüldüm duruldum yoruldum. filmde ne yaşadılarsa aynısını yaşadım. utanmadan tüm sinema tarihini dahil ederek söylüyorum ki seyirciyi filmin içine böylesine çekebilen yönetmen görmedim ben. gerçekten çok büyük, çok ulu yönetmenler var. ama böyle atmosfer oluşturan olmadı be, gerçekten olmadı. doğrusu beğenimin nasıl da elitizme boğulduğunu fark ediyorum ferhadi'yi tanıdıkça. dinamik kameradan nefret ederim. yasujiro ozu'nun film boyunca bir gıdım hareket etmeyen kameralarıyla büyüdük biz, ehehe. ama dedim ya, izledikçe arındım lan resmen. filmi izlerken benim de aklıma hep antonioni'nin l'avventura'sı geldi ama çakma falan demek saygısızlığın daniskası olur onu da belirteyim. bir de, filmin afişinde spoiler var aslında.