sigmund freud

• bu sabah beni yine şaşırttı. diyo ki: bi sevgi nesnesini kaybedince nesneye bağlılık sürüyor ama yüklediğimiz enerji o sevgi nesnesinden kopuyor. biz de o enerjiyle kendi benliğimizin bi kısmına yatırım yapıyoruz. sonra benliğimizin o kısmı fazla güçleniyor ve o kısım diğer kısımlarımıza işkence yapmaya başlıyor.
  
  freud bu düşüncesiyle resmen aynı anda depresyonu, narsizmi ve özyıkıcılığı -birbiriyle bağlantısını göstrerek- açıklamış. şaşırdım kaldım.
  
  ama karen horney'le birlikte anlam veremediğim bir nokta var. penis kıskançlığı kavramını kadının, toplumdaki ikincil konumu yüzünden hissettiği, bilinç düzeyinde odağı belirsiz esrarengiz bi eksiklik hissini tanımlamak için mecazi olarak mı kullanmış yoksa bunun somut somut var olduğuna mı inanıyor?
  
  neyse, bunun dışında gerçek bir dehadır.