farinelli

• guzel film. tarihsel olarak ne kadar dogru oldugu ise tartismali.
  
  özellikle händel karakterinin ve filmdeki yenilgiyi kabullenisinin senaryo dramatikligi icin saptirildigini saniyorum. zira george frideric handel dedigimiz insan evladina oyle filmde gosterildigi gibi kimse sirtini donmemistir, hele hele yenilgiyi kabullenecek bir kisilik hic degildir. filmde yine asiri tirt ve silik bicimde resmedilmis olan nicola porpora'nin tiyatrosu ile bariz bir opera savasina girdigi ve farinelli faktoru ile porpora'nin ortamda ustunluk sagladigi dogru. lakin händel, scoutluga soyunarak italya'dan (farinelli ayarindaki) senesino'yu bulup getirerek once durumu esitlemis, bir sure sonra da etraftaki opera savaslarindan halkin bir miktar sikilmaya baslamis oldugunu gorup, oratoryo'ya yonelmis ve bu alanda solomon ve messiah gibi olaganustu eserlerle topu 90'a asmak suretiyle, cocugu koymustur. handel, bati sanatinda sikca karsilasilan "zamaninda gormezden gelinen, yuzlerce yil sonra degeri anlasilan, asosyal, loser ama buyuk sanatci" kavramina uymaz. o tam bir winner'dir. fatih terim gibidir. bir seferinde basaramaz ise sonra tekrar gelir, sampiyon yapar. kupalara abone eder. bu boyle.
  
  farinelli, her ne kadar donemin onemli ve belirleyici karakterlerinden biriyse de bir händel degil. herkes haddini bilecekh!