elektrik elektronik mühendisi

• benim babamin meslegi.. ituden donem arkadaslarinin hepsi iyi yerlere geldiler.. hemen hepsi iyi firmalarda mudur ya da kendi firmalari var.. hepsinde ayri bi hava var.. ben o zamanlar 7 8 yasinda cocuktum, teslayi bilirdim.. nedir ne yapmistir bobin nedir bi sik anlamiyodum tabi ki ama, asiri ukala ve kibirli statukocu yanimin olusmasina sebebiyet veren tohumlar aslinda o cevrelerle atiliyodu farkinda olmadan.. tipik sarhos muhabbetleri yoktu hicbirinin.. sonralari aradigim, ozledigim ve butun gotumu yirtmamin sebebi olan dolu sohbetler vardi isin icinde.. 7 yas zekasinin anlamakta gucluk cektigi ama subliminal olarak seviyeyi hissettigi bi ortam vardi.. memleket tirt kahramanliklarla, sarki turkulerle kurtarilmiyodu mesela.. "hanimlar" baska masada diger memur arkadaslarinin dedikodusunu yapmiyo mesela.. baskaydi.. paranin degil egitimindi basrol.. zira hepsi fakir ailelerden gelmis zeki adamlardi..
  
  herkesin super kahramani aslinda babasidir.. benim babamin meslegi diye benim icin de superkahramanlar eeeciler oldu..
  
  tipcilarin hepsinde bulunduguna inandigim (belki de baska motivasyonlari olmazsa yapilmasi imkansiz bi meslek oldugundan) o asiri ukalalik ve baska hic bi meslegi adamdan saymama durumu sidetle venlerime girerken, tek bi meslek grubuna hep kendiminkinden daha degerli gozuyle baktim o da elektrik elektronik muhendisligi oldu..
  
  profesyonellikten, politically correct olmadan uzak, cocukca ama durust dusunceler.. dile gelmesi uygun olmayan, baskasinin gelip " mesleklerin ve ossnin muhim olmadigi" lakirdisina kurban gitmesi isten olmayan hayaller..
  
  benim icin her elektrik elektronik muhendisi biraz magdur biraz magrur biraz tesla biraz sosyalist biraz baskadir.. biraz daha zeki biraz daha anlamis biraz daha cozmustur..