üniversite sonrası yaşanan iş hayatı depresyonu

• bütün bunlar, üniversiteyi bitirmiş de iş bulabilmiş insanların başından geçenlerdir.
  
  bir de olayın diğer yüzü vardır: "türkiye'nin en iyi üniversitesi" nin "en değerli bölümü"nden mezun olmuş, belki de üstüne mba filan yapmış, bir plaza'nın tepelerinde yer uman^* gencimiz okulunu bitirip 'mezuniyet tatili'ni yaptıktan sonra şehrine -veya iş bulmak istediği şehre [tamam istanbul ya da ankara'ya]- dönüp iş aramaya başlar.
  
  cv'ler yollanır, kariyer.net, yenibir.com vs tavaf edilir, görüşmeler ayarlanır. genellikle aldığı cevaplar belli bir spektrumda oynaşır:
  
  * sizin kadar kalifiye bir elemanı karşılayacak gücümüz yok
  * eee tabi şimdi bir de askerlik mevzu var..
  * ee şimdi biz proje koordinatörü olarak değil de sekreter olarak alabiliyoruz..
  
  ilk birkaç görüşmeden sonra morali bozulan gencimiz, arayışlarını sürdürecek, ve hayallerinin çok altında olsa da bir yerde işe başlayacaktır. ne de olsa o süperdir, kıymetini bilmiyorlardır, kendisini gösterecektir çalıştığı yerde!
  
  ilk iş günü büyük heyecanla başlar. anne, baba, sevgili artık kimin yanında yaşıyorsa güzel bir kahvaltı hazırlar kendisine, yeni takımını giyer, traş olur, saçlar jölelenir, güzelce işyerine yollanır.
  
  ilk günler gayet güzeldir, şirketin diğer çalışanlarıyla tanışır, ağabeyleri ablaları kendisini aralarına alırlar belki, yol yordam gösterirler.
  
  şimdi burada tüm hayatı etkileyecek bir kırılım gerçekleşir:
  
  a) ortamdan memnundur, pozisyonunu sevmiştir, işini sevmiştir gayet güzeldir.
  b) ortamdan memnun olamamıştır, daha iyisine layık olduğuna inanıyordur.
  
  ilk durumda hiç sorun yok, devam eder, belki yükselir belki yükselmez, çok hırs yapmaz.
  oysa ikinci durumda iş hayatında 'orospu çocuğu' tabir edilen insanlar türer. sırf yükselmek, daha çok para, daha yüksek statü elde etmek için başkalarının kuyusunu kazan, 'good people are only my stepping stones' diyen tiplerdir bunlar.
  
  bu ikincilere kızmak mümkün müdür diye düşünmek gerekir. sen bir adamı 'aslansın kaplansın, kralını tanımazsın' diye pohpohla onlarca yıl, ondan sonra adam girsin ne bileyim 'uzman yardımcısı' olarak, bütün gün data toplasın, rapor yazsın, ilgisiz alakasız binbir adamla muhattap olsun, elbette ki şoku atlatmak kolay olmayacaktır.
  
  - sistem beni bu hale getirdi abi.
  - doğrudur.