24 saatin yetmemesi
-
şu aralar sıkça aklımdan geçen durumdur.
hem fiziksel hem zihinsel olarak; yetişemiyorum.
gün, benim işlerimden önce bitiyor.
yakalayamıyorum. uykudan uyandığımda bile hiçbir dinlenmişlik hissetmiyorum.
sanki böyle "acil değil ama çabuk çabuk" geçiyor zaman. geride kalıyorum.
bu arada benim bi kendi hayatım vardı, ona noldu?
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap