sinema festivali seyircisi

• yine belki bu olayin sahsimda yaratttigi "kuzu mu oluyoruz, kirpi mi oluyoruz" paranoyasi sebebiyle belki satyricon/4 de bahsettigim onceki tecrubelerim sebebiyle sinema salonunda yasanan bir hadiseye de ayri hayret ettim, ve hatta mudehale de ettim de delikanliligimiza halel gelmedi.
  
  wendigo isim, korku turlu bir bagimsiz sinema eserinin promyeri sebebiyle toplandigimiz sinema salonunda yonetmenler, film elestirmenleri, teknik ekip , ogrencilerden olusan kalbur ustu bir kitle bulunuyordu(milleti nerden taniyosun diye sormayin, goz asinaligi diyeyim)
  
  larry fessenden basliginda da belirttigim uzere guzel baslayip ultra denyoca sona erdirilen bu eserin gosterimi sirasinda soyle bir sahen yasandi:
  
  filmde olaylarin merkezinde ki ailenin babasi film esnasinda vuruluyor, hastaneye kaldiriliyor, ameliyat masasinda vefat ediyordu.(izleme ihtimaliniz ultra dusuk diye sonunu anlattim) ve fakat kocanin vefatini bildirmek uzere gelen hemsire "modern tibbin tum imkanlarina ragmen kocanizi yasatamadik, metin olunuz" dedikten sonra, kocaya ait elinde tuttugu koca postalimsi botlari reverans yapar gibi kadina uzatiyordu. hadi kol saati olur, alyans olur anlarim da, neden ameliyat odasindan koskoca postal cikarip uzatiyordu onu anlayamadim. anlayamamamla beraber gulmeye baslamam bir oldu. arkada enter violins,kadin elinde botlar aglarken, ben durdurulamaz bir sekilde kahkahalar atmaya koltukta oturacak dengeyi bulamamaya basladim. ve fakat sonra benim cevremde ki insanlarda bot detayini farkedip dalga dalga gulmeye basladilar, (tabi delice yayildigini soyleyemeyecem.) neyse burdan sonra film bitti, promyer geregi yonetmen larry fessenden perdenin onune geldi basladi sorulari yanitlamaya.
  
  ortada bu derece bariz bir gerzeklik varken insanlarin "eee super 16mm den 35 mm ye geciste zorluklar ve butceye olan hede hodo" seklinde "ben de sinema biliyorum ben de sendenim, teknigim" mesajlari icine girmesi rahatsiz etmeye basladi. kaldi ki filmin ikinci yarisi sacma sapan bir motifden iki kisi olduruluyor, heman vucutlu geyik kafali bir wendigo ormanda kurabiye canavari animasyonuyla fink atiyor cepheden profilden caki gibi askerim pozlari veriyor idi. filmin butun mistik, rahatsiz havasini eliyle sinkaf eden yonetmene sorulmasi gereken sorular "ee stop motion da cekim suresi....e cocuk aktorlerle calismak nasi bisi?" gibi genc basari programi muadili olmamaliydi. ben koltugun arkasina saklanmis gulerken bu sorulari duydukca dikeldim, dayanamadim yonetmen cikayazmisken en son soruyu ben sordum
  
  "larry bey, ben buralarin yabancisiyim, amerikan uyruklu gorgulu bir insan degilim o yuzden cahillik ediyor isem bagislayin, ama ameliyat masasinda kocasi vefat etmis bir ese sarilmak icun botlarini vermek bu ulkede bir gelenek midir?" dedim
  
  birden butun o bolumler boyunca susmus cogunluk seyirci hohahahhahahahahahahhahaha diye gulmeye gevremeye basladi. ulan hayir filmi birlikte izledik, ama kimse gikini cikarmadiydi, onlara da incende killanip usteledim
  
  "hayir adet degilse, ayakkabilar koktugu icun hijyen bozulmasin diye mi cikarildi? aydinlatir misiniz?" dedim
  
  yonetmen bitti kurudu kaldi, eridi... herkes gulerken cevap verir gibi oldu bogazini temizledi bisiler dedii hemen tesekkur etti kosarak kacti sahneden. ben ise omuzlarda terkettim sinemayi, turkun gururunu yasattim...
  
  netekim on koltukta oturan ve benden sonra gulmeye baslayan ilk adamlardan biri
  "ben de yabanciyim ben de anlamadim" dedi, neticede herifin turk oldugu ortaya cikti, geyik adamin saldirsi muhabbetiyle ufukta kaybolduk, nese dolduk, renk kattik.
  
  ben ise festival seyircisinin kukla oldugunu, kuzu oldugunu, tek dugmelik insan oldugunu hepten idrak ettim "hay sokayim sizin gibi elit seyirci profiline" dedim gece sonunda.
  
  bu entry uzerine soylenecek terso yorumlari ben onden diyeyim de kismetse baska entryde araya karisilsin catlak ses cikarilsin
  
  (bkz: sen neymissin be abi)
  (bkz: gunluk tadinda entry girmek)
  (bkz: aferin)
  (bkz: ondan sonra dedim ki adama)
  ve tabi ki
  (bkz: kuzucigim)