the stanley parable

• çok garip, felsefik, sorgulayıcı, müthiş bir oyun. steam farklı bir oyun olarak yayınlamadan önce böyle bir hl2 modu olduğunu bilmiyordum, çok şey kaçırmışım. 2 sene geriden gelmişim.
  
  bir insanın hayattaki görevi nedir? evlenmek mi? bulaşık yıkamak mı? çocuk sahibi olmak mı? seri katil olmak mı? yoksa hiçbir şey bilmemek, hiçbirşeyi sorgulamamak mı? ne zaman ne yaptığımızı, neden burada olduğumuzu bildik ki? insan bilinçsiz bir varlık mı? insanlık tarihinden beri kendimizi "düşünen, sorgulayan" bir varlık olarak tanımlıyoruz. yoksa kendimizi inkar mı ediyoruz?
  
  zavallı ve sıkıcı hayatımızda aslında hiçbir seçim hakkımız olmadığını anlıyoruz. hayatımızı hep kontrol eden birileri var. karınızdan gelen bir telefon bile sizin özgürlüğünüzü kısıtlıyor. ya da durun! belki karınız yoktur? kim sever ki sizi? neyi sorguluyoruz? karınız olsa ne değişecekti ki? gene (her zaman olduğu gibi) sabah 8 de işte olacaktınız. mesai bitene kadar tuşlara basacaktınız. belki tuşlara basarken içinizde kopan fırtınaları düşleyecektiniz. beyniniz bir maceradan diğerine koşacaktı. mesai bittikten sonra eve giderken gene 2 ekmek alacaktınız. akşam çocuklarınıza hikayeler anlatıp, biraz televizyon izleyip gene uyuyacaktınız. ve hop! saat 8, gene iş yerinizdesiniz!
  
  çoğu zaman ne yaptığımızı ve ne yapmamız gerektiğini bilmiyoruz. sınırsız özgürlüğe sahip olsak ne yazardı ki? birilerinin bizi sürekli doğruya yönlendirmesi lazım. ye sev dua et gibi... hayatta kalmanın tek yolu bize sunulan hayatı takip etmek değil mi? normal olan da bu değil mi?
  
  mümkün değil ama özgür kaldınız diyelim. eski yaşam tarzınızı özlemeyeceğiniz nerden belli? belki de hayattaki amacınız odur. sabah 8 de kalkıp, akşama kadar tuşlara basmak. belki de bunun için varsınız. hayatta verdiğiniz en ufak kararın bile ilerde sizi ve çevrenizi ciddi anlamda etkileyecek olması ne kadar da garip bir duygu, değil mi? belki de sizi kontrol edene "ne olur, bırakın beni. sıkıcı işime geri döneyim!" diye yalvaracaksınız, ama boşuna. çünkü siz özgürsünüz. yaptığınız seçimler sadece sizi ilgilendirir.
  
  belki de edgar allan poe'nin dediği gibi "hayat, rüya içinde bir rüya"dır. öyle rüyalar ki zamanında birini çok sevmenize rağmen, belli bir zaman sonra adını bile hatırlamıyorsunuz çünkü rüyalarınızın içine rüyalar ve onun içine daha rüyalar giriyor. birden herşeyin anlamsız olduğunu hissediyorsunuz. "ben gerçeğim" demek istiyorsunuz. bunu ayna karşısında da yapabilirsiniz. "ben gerçeğim, eşim, çocuklarım ve patronum var." işte bundan sonra ip kopuyor.
  
  inanılmaz rahatsız edici bir oyun. oynayacak bir şey yok. siktirin gidin.
  
  cosplay'i : https://i.hizliresim.com/kxjbda.jpg