abi

• bazen insanın canını en çok yakan kişi. bir yerde lafı geçer, lafını bile edemezsin, o derecedesinizdir. abi denildiğinde boğazınıza bir yumru oturur, gözünüz dolar. varken yokluğunu çektirir it. oysaki istersin ki olsun, herkesin abisi arkasında dururken o da senin arkanda dursun. bir şey yapmasına, bir şey demesine gerek yok. varlığını bilsen yeter.
  
  ben bebekken sürekli kucağında gezdirir, ayağında sallarmış, o gelmeden uyumazmışım falan. tabii bunlar hep bana anlatılanlar, gerçekliğine pek inanamıyorum. ama hatırlıyorum, en çok bu severdi beni.ağzımı burnumu çok güzel yumuştururdu. yani 4-5 yaşımdayken sanki o gelmeden uyuyamayacakmış gibi olurdum.
  
  ben ilkokuldayken, eve gelsin diye can atardım. gelirdi, o öyle otururken bakardım. bir şey konuşup bir şey isteyeceğimden değil, varlığı yeterdi. sonra askere gitti. ben her gece ağlıyordum. gerçi o bunların hiç birini bilmiyor. geldi, işe girdi. işten sonra bayağı dışarıda takılırdı, geç gelirdi. kapıda anahtarın çevrildiğini duymadan uyuyamazdım. sanki o hep tehlikede gibi gelirdi. nişanlısından ayrıldı, dağıldı. ben de dağıldım o dağılınca. o üzülürken sanki içimden bir şey kopuyordu.
  
  sonra evlendi. artık kapı sesini bile duymaz oldum. biliyordum, benim farkımda bile değildi. çok şey yaşadı, ben de ona çok üzüldüm, sarılıp ağlamak isterdim, destek olmak isterdim. ama hiçbir zaman bu fırsatı vermedi. hep yokmuşum gibi davrandı.
  
  şu yaşıma kadar çok şey yaşattı bize. resmen onunla sınandık. hazır devlet memuruyken dükkan açıp batırmadığı mı kaldı, nişanlısından ayrılıp ortalığı dağıtmadığı mı kaldı, karısıyla tartışıp çocukları toplayıp gelmediği mi kaldı neler neler... onca itlik yaptı, hiç gözümden düşmedi. yıllarca gözümde büyüttüm. beni umursamıyordu ama benim kahramanım oydu.
  
  sonra yıllar geçti, şimdi iki çocuğu var. ama bir kardeşi yok. zaten işi düşmeyince aramıyordu, işine geldi, beş aydır hiç görüşmüyoruz. onca senenin patlamasını yüzüne vurduğumda, ilk kez karşısında konuşabildiğimde, içimden gelen her şeyi söylediğimde kılı bile kıpırdamadı. benim ona söylediklerimin onda birini bana kardeşim bile değil, herhangi biri söylese, yıkılırdım. adam gözünü bile kırpmadı. demedi ki, kes sesini, eşeklik etme, sus, diye. demedi. umrunda olmadı. ağzıma çarpsaydı, yine aramızda bir iletişim olacaktı. beni umursadığını hissedecektim. işine geldi diyorum ya, beni tamamen yok etmek işine geldi.
  
  beni en çok boşlukta bırakan, beni en çok yaralayan, beni en çok üzen adam, umarım ne ben ona muhtaç kalırım, ne de o bana. ve umarım, beni kendine hasret bıraktığı gibi çocuklarını da bana hasret bırakmaz.