fender stratocaster

• hangi tarzı icra ederse etsin; emmeye de gömmeye de geldiği için her gitaristin evinde bulunması gereken gitar.
  
  karakter, hissiyat, ton peşinde koşan bir gitaristsen hele başka gitarlarda arama heyecanı. al bir strat. gir amfiye pedalsız. yap gaini en fazla 3; alet kendi kendine çalsın. bu aletin çıkardığı sesi kelimelerle ifade edemiyorum. bu sebeple de clean funky ritimlere fıçı fıçı, biraz gainli ötüşüne de bili bili diyorum. misal; şu şarkı fıçı fıçı iken şu şarkı bili bilidir. ikisinin de lezzeti, tahayyül ettirdiği dünya ayrıdır.
  
  tabi ki zevkler ve renkler tartışılmaz lakin stratocaster'ın olgunluk gitarı olduğu su götürmez bir gerçektir. çünkü insanın yaşı ilerledikçe dinlediği müzik de değişiyor.daha hissiyatlı ve sakin müziklere yöneliyor insan ister istemez. o zaman da ekseriyetle bu alet çıkıyor dinlenilen müziklerin içinden. korkum, bu aletin sesine ömrüm boyunca doyamamak olacaktır o yüzden. ton yelpazesi sınırsız. herkesin elinde bir başka değer kazanıyor alet. bir başka ötüyor. her keşfettiğim müzikte başka bir yüzünü gösteriyor gitar bana. bu entry'yi yazmama vesile olan da az önce radyoda tesadüfen dinlediğim bir şarkıdır. buldum kendilerini, hala da o çalmakta.
  
  velhasılı kelam, ne demişler: at, avrat, strat.
  
  edit: bili bili linki uçmuş. şarkı: pebbleman-way back home.