aşkı için çabalamayan kadın

• aşkı, uğruna çabalanması gereken bir yükümlülük olarak görmemektedir yüksek ihtimal.
  
  acaba bu, "aşkı için mücadele etme, savaş verme, çaba sarf etme" kafasının sebebi nedir? hepimiz türk dizilerinde, amerikan filmlerinde mi yaşıyoruz, anlamıyorum. sürekli bir olaylar, çaba sarf etmeler, fedakarlık yapmalar. yani bir ilişki, bir aşk, öyle kavgalar vermeden, mücadeleler etmeden, doğal bir şekilde, kendiliğinden ilerleyemez mi? bir ilişkinin iki tarafı da bireysel olarak kendi üzerine düşen sorumlulukları yerine getirdiği sürece -yani işte karşı tarafı maddi manevi sömürmemek, yalan söylememek, aldatmamak gibi son derece minimal şeylerden bahsediyorum- bir arada mutlu olabilmek için sapıkça bir mücadele vermeye gerek olmamalı.
  
  aşık olunduğu varsayılan insanın zor zamanında yanında olmak, aşk için çaba sarf etmek değildir ki. zaten olması gerekendir. eğer bunun için özel bir çaba sarf ediliyorsa, o zaman ortada doğal olmayan bir durum, bir yükümlülük algısı vardır. düzgün giden bir ilişkide, muhabbet etmek için çaba sarf etmeye gerek mi olur allah aşkına?
  
  yani, bir taraf itinayla problem çocuk rolünü oynuyor, diğeri de onu eğlemek için çaba sarf etmek durumunda kalıyorsa, o zaman zaten iki yetişkinin ilişkisinden bahsetmek pek de mümkün değil. rica ediyorum sevgililerimize, aşklarımıza, anne ya da baba rolü biçmeyelim. eşit olalım. o zaman öyle basit şeyler için bile çaba sarf eder hale gelmeye gerek kalmaz. aşkın tadını çıkarır, güzel güzel geçinir gideriz.