the boy in the striped pyjamas

• filmini yaklaşık 3 hafta önce izledim, film boyunca döktüğüm gözyaşlarıyla film bittikten sonra yarım saat daha döktüğüm gözyaşlarını tüm insanlık için döktüm, kendi insanlığımdan soğuyarak... odada gördüğüm herhangi bir nesne olmak istedim insan olmaktansa...
  
  10 dakika önce kitabını okuyup bitirdim. yine kovalarca gözyaşı dökeceğimi düşünmüştüm ama onun yerine yalnızca şaşkınlık vardı. filmde alman aileyi ekstra iyi göstermek için ekstra bir çaba harcandığını gördüm.
  
  --- spoiler ---
  
  kitapta anne gayet katıdır, nazi fikirlerine, soykırıma vs. karşı olduğu açıkça belli edilmemiştir, yalnızca ip uçları verilir, onlarda da annenin kesin bir duruşu yoktur. filmde ise vera farmiganın yaşlı mavi gözleriyle her fırsatta duruma karşı çıkması ön plana çıkarılmıştır.
  
  kitapta bruno açık açık "maceranın shmuel'un babasını bulmaktan daha çekici" olduğunu düşünürken ve shmuel'un babasını bulmasına yardım etmesini açık açık shmuel rica etmişken, filmde bütün bunlar bruno'nun ince fikri ve kahramanlığı gibi yansıtılmış.
  --- spoiler ---
  
  sonuç olarak filmde alman aile için sempati toplama kaygısı var. ilk defa keşke önce kitabı okuyup sonra filmi seyretseydim dedirtti bana... iki farklı konuymuş gibi hissediyorum şimdi, kitapla filmi kalbimde ayrı yerlere yerleştirdim malesef...