volkan öktem

• ankaradaki ilk profesyonel sayılabilecek grubu depresyondur. o yıllar için turkiyenin rush ı diyebilecegimiz bu mükemmel grubun mükemmel davulcusu ile maalesef bütün konserlerimiz aynı güne denk gelirdi. benim gibi vasat bir davulcu icin allahım ne büyük bir ızdıraptır. kac sene boyunca özellike odtude verdigimiz bütün konser günlerinde onlarla olmak. adam o davulu caldıktan sonra insan bir daha eline bageti bile almak istemez. yinede o yıllardaki müzisyen dostlarım içinde en candan en sevecen en sakin en mütevazi -buranın altını cizelim en mütevazi- insandı kendisi. saolsun davula ton cekmeyide, bir cok neil peart hareketinide çömezlik yıllarımda kendisinden ögrenmistim. onunla ilgili en güzel anım ise şudur: o yıllarda yurt dısından davul falan gelmedigi için memlekete bulabildigimiz en iyi davul yıldırımdı. ben de yıldırım davuluma aynısından bir takım daha alıp (sanırım türkiyede ilkdi) cift kros bir davul takımı yapmıstım. tabi altolar cift cift aynı büyüklükte oldugu için onlari iki farkli sesde tonlamak icin bayagi bir kasacaktım. direkman volkani aldım götürdüm davula. allahım dedi ilk defa cift kros calacagim. ayakla o kadar calıstım ama hic cift kros davula oturmamıstım, peartun şu şu ve şu partisyonlarını calıp calamayacagimi hep merak etmistim bakalım nasıl olacak dedi. ve hayatında ilk defa cift krosa oturan bu adam bütün o parcaları kütür kütür caldı. böyle bir adamdı. istanbudal tasındıgından beridir cok nadiren karsılasıp görüsebiliyoruz. cok uzun yıllar sonra bir chicago seyahatında ucakta karsılastık. mütavaziliginden hic bir sey kaybetmemis. belkide dünyanın en cok iltifat edilen insanlarından biri olan bu adamın davulculugunu mu ön plana cıkarmalı yoksa kisiliginimi emin olamıyor insan.