kukalı saklambaç

• 9-10 yaşlarındayım.
  doğum günümde bana gerçek futbol topu alındı.
  o zaman büyük sevmiştim. dandik bi futbol topuydu üstelik.
  ama o zaman herkeste meşin top olmazdı.
  
  öyle ki topu dışarı çıkarmıyorum eskimesin diye.
  daha top bir haftalık, alt komşunun torunu gelmiş benim yaşımda aşağıda oynayalım mı dedi.
  olur dedim, tam çıkıyorum, futbol topunu gördü.
  topu da alsana dedi.
  şöyle bir topa baktım, yutkundum, birkaç saniye duraladım.
  annem de alın oğlum topu diye uzatınca tamam dedim ama içim de gidiyor.
  
  indik aşağıya, topa daha vurmamışız, ben nasıl vurayım zaten yepyeni meşin futbol topu, 3 tane çocuk geldi. daha önce hiç oralarda görmemişim. bizim mahallenin tipleri de değil.
  hadi kukalı saklambaç oynayalım dediler.
  topa fazla vurma da yok ya oyunda, kabul ettim.
  ikinize üçümüz dedi biri.
  topa vurduk saklandık ikimiz.
  
  topa ben vurdum mu onu bile hatırlayamıyorum.
  topa bir kez olsun vurabildim mi bilemiyorum.
  topu son görüşümdü.
  
  5 dakika duvarın arkasında bekleyip ses çıkmayınca önce kafayı uzattık, sonra jetonu getiren paraşüt indi mi diye göğe bakmış da olabilirim.
  
  sokak sokak ağlaya ağlaya çocukları aradım. biri şu tarafa koşuyorlardı gördüm dedi.
  sanırım çingene çocuklarıydı.
  
  kukalı saklambaç denince onun için hayatımın en büyük mallığı gelir hep aklıma.