the last stand

• kim jee-woon; filmlerini severek izlediğim, sıkı takipçisi olduğum güney kore sineması'nın önemli yönetmenlerinden bir tanesi. daha önce park chan-wook ve bong joon-hon'un yaptığı gibi o da ülkesinden dışarı çıkıp hollywood sularında şansını denemiş.
  
  stoker, wook adına farklı bir deneme, snowpiercer da bir denemeden ziyade başlı başına harika bir distopya örneği idi. woon ise the last stand'le daha önceki işlerinden hem daha farklı bir konsept hem de daha farklı bir yönetmenlik anlayışı ile karşımıza çıkıyor.
  
  öyle ki filmde en beğendiğim kısım; arnold schwarzenegger'in oldukça içten şerif performansı oldu. kafeterya'nın kapısını omzuyla kırıp bodoslama yere serildikten sonra insanların iyi misin şerif soruna verdiği yanıt aslında tüm filmin izleyicide bıraktığı en hoş "sürpriz".
  
  fakat tabii ki burada orta karar bir yönetmenin, başarılı çatışma sahneleriyle dolu, kanı esirgemeyen, sadece konu olsun diye oluşturalan bir hikayeden yola çıkarak kotardığı bir filmden bahsetmiyoruz. a bittersweet life, i saw the devil gibi filmler yapan bir yönetmenden tabii ki ilk hollywood denemesinde daha "unutulmaz" bir iş beklediğimi söylemeliyim. fakat sebebibi bilmesem ve anlayamasam da sanırım yönetmenden istenen de yönetmenin istdiği de bu yönde değil.
  
  karşımızda eğlenceli, önemli bir nokta olan" süresi" gayet makul, aksiyonu ve oyunculuklarının bu aksiyondaki fiziksel performansları gayet yerinde bir seyirlik film duruyor.