soner bastiat

• "facebook'ta ilkokul arkadasi bulmak" geyik oldu, bayatladi artik biliyorum. hepiniz buldunuz birilerini, ben de buldum. bildigin alakasiz insanlar olmusuz hepsiyle, anne olmayan nerdeyse kalmamis, cogu ev kadini, bazisi bi tuhaf ne bileyim, 8-9 yasindayken bile ne paylasmis olabilecegimi hayal edemiyorum. ne bulsam sevinirim ne kaybetsem uzulurum yani.
  
  derken bi gun baktim listemde ilkokuldan birileri "soner" diye biriyle arkadas olmus. bizim sinifta soner diye incecik, sarisin bi cocuk vardi: nedense, o yaslarima dair hatirladigim az sayida hatiradan birinin basrol oyuncusu. soyadini kesinlikle hatirlamiyorum ama. "la bu soner o soner olmasin?" diyip profil fotograflarina bakmam, bir cocukluk fotografini gormem ve dink! bu soner hakkaten de, o soner.
  
  beraber okumayi yazmayi ogrendigin, servisi kacirinca evine sigindigin, "hayat bilgisi" dersi aldigin birinin 25 sene sonra karsina cikmasi... ve bu insanin turkiye gibi bir memlekette bir seyleri daha iyi yapabilmek icin canla basla ugrasan, bir yandan ekonomiye ve politikaya kafa yorup diger yandan super duygusal ve eglenceli yazilar yazabilen bir pozitif enerji jeneratoru olmasi. yav hayat hakkaten cok tuhaf.
  
  bir gun ayni kitanin sinirlari icinde oldugumuzda bir kahvesini icmek icin sabirsizlandigim insan vesselam. bi de cicegi burnunda sozluk fenomeni. soyluyorum, buralar hep entry ile dolacak :)