pink floyd

• şarkılarını oluşturdukları o komplike yapı yüzünden mıncıklanılıp, eğilip bükülemeyecek ve tam da bu yüzden hiçbir zaman anlamı yokolmayacak bir marka haline gelmiştir bu grup. sizi şarkılarının içine sokmamaya özenle gayret gösterirler; uyarılar yaparlar şarkılar boyunca ama her seferinde hiç bıkmadan dinlediğiniz o şarkıların içine"yasaklar delinmek içindir" sözüne tam olarak uyaraktan sızmaya çalışırsınız. şarkıları, her dinleyişte milyonlarca mesaj ve anlam içerdiğini tekrar tekrar farkettirir kolayca; bir cem yılmaz şovundan çıktığınızda içerde saatlerce güldüğünüz esprileri unutmuş olduğunuzu farkettiğiniz anı yaşatır size; bir tür amnezi gibi ama her tekrar edilişinde/karşılaşıldığında/yeri geldiğinde bildiklerinizi anımsatan türden. bir de bakarsınız hiçbir şey hatırlamıyorsunuz ama çok şey biliyor olduğunuzdan eminsinizdir...
  
  ve fakat ne kadar uğraşsanız da, inat etseniz de, o şarkıların içine giremezsiniz bir türlü; girdiğinizi iddia etseniz de... içlerindeki o kara deliğe kendinizi kaptırmamanız için o şeffaf doku öylesine ustaca inşa edilmiştir ki aynı o duvar^* gibi, "oralarda kimse yok mu?"^* nidalarıyla birlikte, kendinizi kaybetmemeniz için sadece duvardan duvara bir oraya bir buraya çarparaktan sizi en fazla numb^* hale getirir ki bu bile insan bünyesi için fazladır siz en iyisi comfortably numb kalın derler hep... siz o numb halinizle bile o dokuyu delmeye çalışırsınız donnie darko edasında elinizde sadece ifadesiz sözlerle. uç noktalardaki anlık duygu değişimleri ise o duvarı hissetmeniz için bırakılmış tek ipucudur.