elephant

• fil şiddet toplumuna yakılan bir ağıt. sıradan bir okul gününde, sıradan bir hayat süren bir grup insanın aniden biten öykülerine son bir bakış. kurgu kaygısı gütmüyor gibi gözüken film aslında 5 dakikayı aşan kesintisiz sekanslarının dahiyane işlenişiyle, şimdiye kadar denenmemiş yeni bir sayfa açıyor hikaye anlatımında. önce, her gün aynı koridordan geçen rasgele seçilmiş bir grup gencin ilişkisiz gibi görünen kısa öyküsünü anlatıyor, sonra her ne kadar artık bir şey ifade etmese de son bir kez yollarını kesiştiriyor her birinin. bacaklarının görünümünden utanan silik genç kız, portfolyosu için fotoğraflar çeken bir genç, blümiyanevroz üç kız arkadaş, akşam eğlencesi için plan yapan bir çift, ayyaş babanın marjinal oglu, herkesi azarlayan okul müdürü, okul bahçesindeki köpek... paralel kurgu ile işlenen sahneler o kadar gerçekçi ki farklı zamanlarda çekildiklerine inanmak olanaksızlaşıyor. bir süre sonra siz de kendinizi o kafeteryada, koridorda ya da kütüphanede buluveriyorsunuz. ve sonra bulutlar...