ne ders olsa veririz

• türkiye'deki vakıf üniversitelerindeki koşullara dair başta iş güvencesizliği, mesleki içeriksizleştirme ve profesyonel niteliksizleştirme, sınıf içi rekabet, çalışma saatlerinin düzensizliği, mobbing ve düşük ücretler gibi konularda çok önemli tespitler sunuyor. bunu da akademisyenlerin, mesleki statülerini gönüllü çilecilik algısıyla meşrulaştırdıkları vurgusuyla, bu hayali orta sınıf algısının gerisindeki kişisel hikayelerle ortaya döküyor.
  
  yalnız bu kitabı baştan sona tek seferde okuyunca çok fazla tekrar olduğunu düşündüm. bunda iki yazar tarafından yazılmış olması mı etkilidir yoksa bir iki ay içinde tamamlanmış olması mı bilemiyorum ama görüşmecilerin aktardıkları biraz daha iyi kurgulanabilirdi görüşündeyim. şu andaki anlatı vakıf üniversitelerindeki öğretim görevliliği deneyimlerinin ardından buradaki gözlemlerini somut örneklerle açmak isteyen bir çift akademisyenin, benzer örnekleri alt alta sıralayarak "bu ticarethanelerde durum çok kötü"ye ikna çabası gibi görünüyor. bunu durumun, yazarların da ifade ettiği kadar kötü olduğuna kani olmadığım için değil, kitabın genel akışını çok beğenmediğim için ifade etme gereği duyuyorum. zira bu üniversitelerde öğretim elemanı olarak çalışan çok insan tanıyan biri olarak, daha rafine bir kitap okumayı beklerdim.