nihayet bitti

• bu akşam irfan şahinbaş sahnesinde izlediğim tek perdelik ankara dt oyunu.göktuğ tolga demiralp özellikle oyunun sonlarına doğru çok güzel bi performans sergiledi.
  
  --- spoiler ---
  oyunun başında aslında günümüzdeki çoğu gazeteciye atıfda bulunuluyor.'adamına göre davranma'dan epey bahsediliyor.yahudilerin yanında ırkçılık çok kötü birşey dediğini, almanların yanında ise hapishanedeki kürek mahkumlarının zaten çok yorulduklarını,o yüzden ilaçları alman askerlerinin kullanmasının daha iyi olacağını söylediğini anlatıyor oyuncu.aslında modern insanın bence en büyük sorunu olan 'eğlence tutkusu' ve hayatı bundan ibaret görme yüzünden gelen kaçınılmaz son 'ilişkilerin yüzeyselleşmesi'.çoğumuz bundan yakınıyoruz ama kaçınmak için de pek birşey yapmıyoruz..bile bile kölelik bu olsa gerek diye düşündürttü oyunun bu kısmı..
  
  bence tam olarak bir psikotik depresyon hastasının gözünden hayatının son demleri anlatılıyordu oyunda.arka planda,aslında oyuncunun beyninde duyduğu sesler,biri var yanımda konuşuyor,ben susuyorum..o işe gidiyor ben yatakta kalıp uyuyorum..demesi..
  
  1000'e doğru geldikçe gözlerimde artık dolmaya başladı..'ruhsal acı insanı nasıl bu noktaya getirir ' i içimde hissettim gerçekten..bi şizofreni hastası 'kanser olsam tedavisi var,kolumu bacağımı kesersiniz iyileşirim..savaşmak için gücüm olur belki ama beynimde bu hiç susmayan seslerle yaşamak beni öldürüyor' demişti.işte bunu iliklerime kadar hissettirdi bu oyun bana..
  
  edit:resimdeki çocuk oyuncunun küçüklüğü müydü,özlem duyduğu..sonra da yaktığı..o kısmı pek anlayamadım..
  
  --- spoiler ---
  
  başta (bkz: göktuğ tolga demiralp) olmak üzere emeği geçen herkese teşekkürü bir borç bilirim..