ismail kılıçarslan

• kırklar dergisinin 2004 mart-nisan sayısında yer alan bir başka şiirini aktarıyorum:
  
  uzak ilahi
  
  bir şey var: bir rüya bir görüyor
  bir şey: eksile eksile ve birdenbire
  içimde inleyen yaralı bir köpekmiş meğer
  ben onu yıllarca, bulamadım şimdi neye benzettiğimi
  
  bu steril, bu karanlık sokakta, bu kıyamette
  kim kimi vurur, kim ölür kim kalır, kim artar bu savaştan
  şövalye, mimarlar, papazlar, şarap mahzenleri, poker
  bu steril kaldırımda a benim kara kuzum, bu sevişmesiz saatte
  
  kabul, herkes kendi içinde kıvrılsın, kendine sorsun soruları
  kabul, mesela yere düşen bir çocuğun alınmasın intikamı
  yaşayalım: yaşadıkça diyelim ki bu birinin öyküsüdür
  korkusundan kimseye anlatmaz gene de bilinmelidir
  
  sarı toprak, sessiz yortu, kimine sıcak yatak belki bir ıslık
  şeytan kovan ayini, kesilen horoz, atlanılan kül, dökülen kurşun
  yani ki derinden derine öyle olmadığına inanmak
  neye sayarsanız sayın bilinmez bir köşede kimin kime ne ettiği
  
  ben, kalıpları, imgeleri, dizeleri tekrarlayan biriyim
  bilemezsiniz, hem yeşil gözlü hem şaşkın hem epeyce iriyim
  sıkılırım bazen, avucumun terlemesinden bilirim sıkıldığımı
  ölürüm genellikle: hepizniz ölürsünüz, bunu bir tek ben itiraf ederim
  
  "uzak ilahi" koydum şiirimin adını, okuyan anlasın istedim
  "kar yağıyor" da olabilirdi örneğin, bu da anlatırdı olan biteni
  kızımın buğdayı, iyilerin duası, devrimci bıyığı ve falan ve filan
  ayağa kalktım, su içtim, parmaklarımı kütlettim ve bitti.