nefret söylemi

• türkiyenin resmi dilidir.
  
  yaşadığımız şeyler ortalama bir ülkenin yaşayacağı şeyler değil. eskiden annem "yavrum kalabalık yerlere gitme, bomba var diyorlar." dediğinde, umursamaz "anne onlar dedikodu, ne diye burada -o an olduğum yerde- bomba patlasın ki?" derdim. artık annem hiçbir şey söylemiyor, çünkü ben zaten korkuyorum. kadıncağız da bunu biliyor. peki ne oldu?
  
  (bkz: 10 ekim 2015 ankara barış mitinginde patlama)
  (bkz: 17 şubat 2016 ankara'da patlama)
  (bkz: 13 mart 2016 ankara patlaması)
  
  156 günde, 5 ay 4 günde, 23 yıldır yaşadığım şehirde 3 bomba patladı. patlayan yerlerin ne kadar önemli, aslında ne kadar güvenli olması gereken yerler olduğu her bir başlıkta detaylı olarak yazıyor.
  
  peki biz ne yapıyoruz? bu ülkede yaşayan milyonlarca insan olarak birbirimizden nefret ediyoruz. nefret söylemleri debeye elini kolunu sallayarak giriyor. ve bu işi bu şekilde çözebileceğimizi düşünüyoruz.
  
  halkın belirli bir kesimi için diğer hiçbir partinin elle tutulabilir bir seçenek oluşturmadığını göremiyor, görememeyi geçtim 'neden' sorusunu sormadan sövmeye devam ediyoruz.
  
  berikisi bunlar solcu, bunlar dinsiz, bunlar şöyle diyor. bunu derken her gün görüştüğü insanlardan bazılarının sövdükleri arasında olduğunu düşünmüyor. o insanlarla sigara içerken, çay içerken birlikte üzüldüğünü düşünmüyor.
  
  bizi bu hale getirenler utansın. onlarla birlikte biz de utanalım.
  
  hepimiz suçluyuz. bizi bu bu yönde yönlendirdiler belki, ama biz de bu yönlendirmeyi kabul ettik.
  
  hepimiz cahiliz. şu sözlükte kaç kişi çıkıp etraflıca araştırıyor, okuyor, düşünüyor farklı ideolojileri, o ideolojilerin temellerini, desteklerini?
  
  tek yaptığımız kulaktan duyma oluşan, arkadaş meclisinde konuşarak, birbirimizi gaza getirerek sahip olduğumuz fikirleri ölümüne savunmak.
  
  sonuç? sonuç nefret. sonuç nefret söylemi. biz birbirimizden nefret ettikçe de, sorumsuz ve yeteneksiz daha çok insan iktidara gelir, güç sahibi olur, muktedir olur. daha çok insan bu insanlara tapar. hangi görüşten, ne taraftan olduğunun hiçbir önemi yok. biz biz olamadıkça, daha çok yeriz birbirimizi. tepedekiler daha çok hata yaparlar. bu hataların sonuçlarını biz çekeriz. sonra kalkıp çomar, at, eşek diyerek debeye girer kendimizi değerli zannederiz.
  
  cümleten geçmiş olsun.