uyanmak

• uzun süredir kendi cümlelerimle konuşmadım, düşünürken bile başkalarının tamlamaları vardı zihnimde. sanki konuşsam, düşünsem, hele yazsam, kartopunun çığa dönüşmesi gibi beni yıkıp geçecekti kelimeler; korktum. şimdi yavaş yavaş, kat kat giydiğim zırhlardan, maskelerden yeniden soyunurken, öyle acemiyim ki, sanki çırılçıplak kalırsam, belki de öz zannettiğim, esin perisi zannettiğim, varoluşa dair o vazgeçilmez aşkımın yerinde olmadığını görmekten korkuyorum. belki tutunmaya dair, ait olmaya dair, yeniyi deneyimlemeye dair arzumu yitirmişimdir bilmiyorum. yine de uzun süredir üstünü örttüğüm kişiyi artık aynada görmek istiyorum. hayal etmek kadar hatırlamak da istiyorum, zamanı durdurmak istediğim yerlere ve zamanlara dair, bir zamanlar olduğumu sandığım kadın/çocuk/insan/hayvana dair..