fathers and daughters

• bir kitap tadında dediğim tek filmdir kendisi. zaten amanda seyfriedın hayranıyım. o kocaman gözlerle hüzünlü bakışları ve gülen gözleri en iyi gösteren oyunculardan birisi. russell crowe zaten anlatılmaz izlenir.
  
  insanların psikolojisini, kaybetme korkusunu, çaresizliği o kadar iyi anlatmış ki. kesinlikle izlenilmesi gereken bir film. babanın o roman yazma döngüsü, o andaki ev, kız, düzenleri. aslında pek çok şeyi ortaya koyan bir film.
  söylemeden de geçemem aaron paul sen ne kadar hoşsun öyle.^*
  
  ayrıca şarkıları da bir o kadar dokunaklı ki.
  (bkz: şu an ağlıyorum ve entry giriyorum) ^*
  
  bende kendi hayatımda bir şeyleri değiştirme ihtiyacı uyandırmıştır.
  
  sonradan eklemeyi düşündüğüm edit: insan psikolojisiyle uğraşan bir meslek erbabı olarak, o konuşmayan kızın hikayesi bana fazlasıyla dokundu. pek çok kişi bilmez hiç konuşmayan ve bağ kurmayan bir çocuğun kendisini ifade etmesi için ne kadar çaba gösterildiğini.