the man who knew infinity

• filme dair 2 adet mıh gibi cümle var, aklıma kazınan:
  
  1- “bu tarz şeyler, bilgi ve kabiliyetim dışında ama şunu söyleyeceğim. kalple ilgili konuları sonuçlandıracak ne ispat ne de temel oluşturan kanunlar var.” (hardy'den aşka dair)
  
  2- ”burada kazandıkları bütün bilgi birkaç dönüm toprak için feda edildi” (cambridge'li bir prof'tan savaşa dair)
  
  film öyle güzel ki, sonunda o iki damla göz yaşını tutamıyorsunuz, yanağınızdan süzülen.. eğer bir film sizi ağlatabiliyorsa, güzel filmdir. bu da benim anekdotumdur.
  
  hardy ve ramanujan'ın 5 senelik işbirliği ile littlewood'un hocalıktan savaşa giderken bütün bir bilgiyi "tanrı" inancına gönderme yaparak geride bırakması, üniversite bahçesine kurulan revir, 1920'lerdeki ingiliz aristokrasisi ve kraliyet ile birlikte beyaz adama yüklenilen üst iltifatlar, hindistan 'ı yüzyıllarca sömüren/yok eden/içine eden ingilizlerin bundan zerre gocunmadan üzülmeden bir de üstüne tüy dikerek "biz mükemmeliz" havaları... her biri ince ince pek güzel işlenmiş bu filmde. izleyin. izletin, oturun konuşun sonra da birbirinizle...
  
  tanım: bir dahinin ama en çok da sezgilerine inanan bir dahinin filmi.
  
  ek: filleri seviyorum. bu film ile bir kez daha perçinlendi bu haleti ruhiyem. ramanujan'ın fil tanrısı ve filmin bir karesinde bir fili bir sirk resminde görmesi, üzülmesi..fillere ve sirklere dair.
  
  (bkz: sirklere hayır)