sözlükçülerin başından geçen doğaüstü olaylar

• 13-14 yaşlarında falan. kuzenle kışa yakın bir mevsim de gece geç saatlerde bizim eve bi gidip gelcez. bunların ev oturduğumuz ilçenin en ücra köşesinde, böyle sınırlarda ve bir vadi düşünürsek o vadinin en aşağı noktasında köşede kalıyo.
  
  çocukluğumuz da sürekli bi cin peri hikayesine gark oluyoruz. işte ayakları tersti, derenin içinde düğün yapıyorlardı, gece dağ yolunda çocuğunu eşekle giden nenenin sırtına bağladılar(şahit var), ufak bir cisimden kocaman bir hayvana dönüştü, fincan hikayeleri gibi çocuk kafasıyla korkunç hikayeler. daha kötüleri de var neyse...
  
  konuya gelelim, bizim kuzenle evden dışarı adım attık. ufak bir ilçe olduğundan biraz da etrafta kimse yok. gece dolunay.
  
  ileriden yıkık dökük bir inşaattan bir ses geliyor "babaaa, babaaaaaaaa". ama böyle bir ses olamaz. insandan çıkarmışcasına bir ses. "babaaaaa"... la bu ses nerden geliyo diyoruz fakat ortalık fena şekil de sessiz olup, yankıdan mütevellit ve o gece sokağın lambası yanmadığından ufaktan ürperiyoruz. bizim kuzen bu ne biçim ses bunu ne çıkartıyo acaba diyo. aklımıza o berbat hikayeler geliyor.
  
  sonra evden bi 20 mt uzaklaştıktan sonra lanet olası o kasvetli ve insanın içine ürperti seren sesin korkunçluğuna dayanamayıp geri eve dönüyoruz.
  
  evet mütemadiyen "baba" diyen bir kediydi. ^*