the man who knew infinity

• hintli math genius srinivasa ramanujan'ın hikayesini anlatan film.
  
  filmi izleyince adamın hayat hikayesine de şöyle bir göz gezdirdim, herşeyi matematikmiş adamın. yaptığı şey hesap kitap vs değil, bildiğin sanat.
  
  ressam bir arkadaşım vardı, grafik tasarım mezunu bir arkadaşımın eskizini eline alıp bir 10 dk bakıp, bir köşesine karakalemle minik bir gölge atmıştı, sonrasında "al, böyle daha iyi oldu" demişti. o gölgelendirme o resme çok farklı bir anlam kazandırmıştı, öyle ki ikimiz de "ohaaa harbiden lan vay amk yaa" demiştik.
  
  işte yetenek, doğuştan gelen yetenek bu. hani "onda niye var da bende yok", yok lan işte. sende niye yok? çünkü eşşeğin ziginden dolayı yok. tanrı vergisi, herkeste de olmuyor böyle yetenekler. çalışarak elde edilecek bişey değil.
  
  ramanujan'ın da matematik ile arasındaki ilişki böyle bişey. lan hangi manyak "1729 aslında çok sıkıcı bir sayı" diye bi soru sorar da, hangi başka bir manyak "olm öyle deme lan bak falanca sayının küpüyle filanca sayının küpünün toplamı, aynı zamanda feşmekanca sayının küpüyle bilmemneyin kübünün toplamı. çok enteresan diil mi" diye cevap verir?
  
  (bkz: taxicab number)
  
  matematiği hayatında yaşayan, rüyalarında gören, "bunun ispatı nerde" diyenlere "ispatı benim, kafamda ispatı, ruhumda, size tarif edemiyorum ama var öyle bişey, anlayamazsınız, o sayıların birbiriyle olan ilişkisi, köpürmesi, hem de ne..." diyen bir insanın hayat hikayesi.
  
  izledim ve filmin sonunda ağzımdan şunlar döküldü:
  "böyle adamlar 33 yaşında dizanteriden veremden ölüp gidiyor, binlerce kişinin ölüm emrini verenler de bir ülke yargılansın diye beklerken 90 küsür yaşlarında bodrum'daki evinde eceliyle ölüyor...
  
  hayat çok boktan..."