akçaburgazlı yekta

• benim bir suyum vardı akıyordu
  bir toprağı yeşertip akıyordu
  bir yerlerde birikmeden akıyordu
  öyle sakin öyle ince öyle güvende akıyordu
  yine akıyor ama yanıldım
  yine akıyor ama otlar cılız
  güneşler soluk günlerde aksak gibi
  bir avuntu buldum avunuyorum
  katlandıkça arınıyorum
  katlanmanın tadında acısında arınıyorum
  bir yerlerim temize çıkıyor sanki öyle güzel
  kara kara geceler abandıkça üstüme
  arapkanlı duygular abandıkça
  öküzoğlan balıkları gibi kuytulara kaçıyorum
  akçaburgaz yalnızlığıma sarılıyorum