schubert

• önümdeki zevksiz dosyayı tamamlamaya çalışırken birden bire çalan serenade ile gözüm hemen önümdeki pencereden karlı bahçeye dalmıştır. karın üstündeki simit kırıntılarını kedilere yakalanmadan yemeye çalışan minicik bir kuş, az ötede yavrusu ile oynaşan gri bir kedi, sınava yetişebilmek için hızlı hızlı yürüyen öğrenciler, dalları kardan ağırlaşmış ağaçlar, her zamankinden daha mavi bir gökyüzü...resmin tamamını görmek bu olsa gerek. yaşamak güzel, herkese ve her şeye rağmen, sevgiyle, aşkla, güzelliklere tutunarak. acılardan korkmadan... ve sen schubert, bugün bu anlık mutluluğu yaşamama sen sebep oldun. ölümünün üzerinden yıllar geçmiş, serenade besteleneli kim bilir kaç yıl olmuş? ama ben bugün seni dinleyerek, yaşamla aramdaki bağı bir defa daha hissedebiliyor isem, hatırlayabiliyor isem, kim bilir belki de keşfedebiliyor isem, sen iyi ki doğmuşsun, iyi ki var olmuşsun. ve bize bahşedilen bu güzellikler için binlerce defa şükürler olsun. yoksa tadı olur muydu şu beş yudumluk kahvenin?